زلف بر باد مده تا نَدَهی بر بادم / ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم 

مِی مخور با همه کس تا نخورم خون جگر/ سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم

زلف را حلقه مکن تا نکنی دربندم / طُره را تاب مده تا ندهی بر بادم 

یار بیگانه مشو تا نَبَری از خویشم / غم اَغیار مخور تا نکُنی ناشادم

رخ برافروز که فارغ کنی از برگِ گُلم / قد برافراز که از سرو کنی آزادم 

شمع هر جمع مشو ور نَه بسوزی ما را / یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم

شهره‌ی شهر مشو تا ننهم سر در کوه / شور شیرین منما تا نکُنی فرهادم

حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی / من از آن روز که دربند توام آزادم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: